10 Eylül 2022 Cumartesi

TARİH TEKERRÜR EDİYOR… (DÜNDEN BUGÜNE TÜRK DEVLET YÖNETİMİNDEKİ AKSAKLIKLAR), Abdullah Çağrı ELGÜN

TARİH TEKERRÜR EDİYOR…

(DÜNDEN BUGÜNE TÜRK DEVLET YÖNETİMİNDEKİ AKSAKLIKLAR)

Abdullah Çağrı ELGÜN

Türk Devletinin kuruluşundan beridir, Devleti Yönetmedeki Hatalar giderilememiştir. 

Osman Bey’in Dündar Bey’i 1298’de öldürmesi; Yıldırım Beyazıt Han’ın Timur Han’a yenilip ölümünden hemen sonra başlayan; Hanedanlığa kimin geçeceği problemli olmuştur. I. Murat, tahtına göz diktiği gerekçesiyle, oğlu Savcı Bey’in gözlerine mil çektirip, sonra öldürmesi… I. Beyazıt’ın savaş meydanında kardeşi Yakup’u çadıra çağırtarak boğdurması. Çelebi Mehmet’in oğlu Murat’ın kardeşlerini öldürtmesi ve kendisiyle taht iddiasında bulunarak ordu gönderen on üç (13) yaşındaki kardeşi Mustafa’yı da savaşta yenerek öldürtmesi.

Amcası olduğunu iddia ederek Düzmece Mustafa adıyla, tahta geçmek için ordu toplayan Düzmece Mustafa’yı da öldürtmesi devlette, kalıcı bir yönetim sisteminin olmadığını göstermektedir.

Osmanlı Hanedanlığında Veliaht, Şehzadelerden birinin, gücü ele geçirinceye kadarki devrede, iktidar savaşları hakimdir. Devlet Yönetim Sistemindeki Hatalar; ancak Fetret Dönemi, yönetenlerin gözlerini açmış ve “Yönetim Krizi” ortaya çıkınca, Devlet Yönetim Sisteminin nasıl olması gerektiği, o zamanlar düşünülmüştür!..

Yönetime, Hakanın oğullarından kim gelecek; veya devleti hangi oğul yönetmelidir? Hatta, hangi Valide Sultan, Hangi Haseki Sultan, Kadın Efendi, Gözde, Cariyenin (Odalık) veya Kölelerden doğma oğullardan, Devleti, Kimin Yöneteceği Problemi, ilgililerin kafasını yormuştur… Fatih’in getirdiği:

“Hükümdarlığa gelen, Devlet i Âli’nin selameti için Hanedan Namzetlerini Katleder!” sistemi, büyük katliam ve acılara sebebiyet vermiştir. Daha on üç (13) yaşında tahta çıkan I. Ahmet, babasının Cenaze Namazına katılmadı!.. Şeyhülislâm’ın, Padişah I. Ahmet’e yaptığı, Cenaze Törenine katılma davetini, saltanata yeni oturmuş ve henüz çocuk denecek yaşta, “on üç (13)” olan Padişah, Devlet Erkanını, şu ibretlik sözleri ile geri çevirmiştir:

 “Taht sahibi olmak için on dokuz (19) kardeşini ve bir oğlunu katleden bir adam, babam da olsa katildir!.. Ben, katil bir adamın, cenazesini kılmam. Varın siz kılın ve defnedin!..”  Bundan sonra, bu sistem kaldırılarak, yerine:

Ailenin, aklı başındaki, en büyük üyesi, Padişah olur!” kuralı konur! (21 Aralık 1603)

Bu yeni kuralın, Şehzadeler arasındaki rekabet, taht kavgaları ve kardeş katlinin önlenmesi açısından, büyük önemi vardır; fakat bu defa da Veliaht Şehzadeler için: “Kafes Hapsi” başlamıştır… Bu uygulama sonrası: “Psikolojik Bunalımlı, Hatta Deli Padişahlar” tahta oturtulmak mecburiyeti hasıl olduğundan, bu kuraldan da vazgeçilerek, Veliahtlara: “Payitahttan Uzakta Yapılmış, Saraylarda Yaşama”, modeli getirilmiştir!..

Bu modelde de Şehzadeler: Sakal bırakamıyor; çünkü sakal, Padişahlık alâmeti sayılıyor… Uygun olan Cariyelerle cinsel ilişkiye girebiliyor; fakat yasak olduğu için ondan bir çocuk sahibi olamıyorlardı!.. Hatta kazara bir Cariye gebe kalsa, çocuk mutlaka düşürttürülüyordu!.. Şehzadeler altın kafese kapatılmış bir kuş gibiydiler. Özgürlükleri yoktu! Padişahlık için bilgi, deney ve tecrübeden de yoksun yetişiyorlardı!..  Hasbelkader tahta geçenlere, törenle sakal bıraktırılıyordu!..

İşte böyle bir ruh hali içerisinde yaşayan, yetişen ve daha sonra kendisine Padişahlık nasip olan bir kişinin, ülke yönetiminde: Tutarlı, doğru, isabetli; akıl, mantık ve vicdana uygun kararlar verebileceğini düşünmek mümkün gözükmüyordu!..

Padişah IV. Murad’ın Saltanatı’nda, bir odaya hapsedilen ve dünya ile ilgisi kesilen, Şehzadeler, odasına yönelen her ayak sesinde, celladın kemendini, boynunda hissederek yaşarlardı… Bunlardan Şehzade İbrahim, bu psikolojik ruh haleti içerisinde bulunduğu bir sırada, tahta geçmesi için davet etmek üzere, yanına gidildiğinde: İçine, kapatıldığı odaya gelen devlet erkanını görünce paniklemiş, odadan çıkmak istememiştir. Öldürüleceği korkusuna kapılan Şehzade İbrahim’i devlet erkanı, Padişah IV. Murad’ın öldüğüne ikna etmekte, oldukça zorlanmışlardır…

30 Mayıs 1876' da on beş yıldır (15) yıldır tahtta bulunan Padişah Abdülaziz, 21 Haziran 1867 tarihinde Avrupa seyahatine çıkmış: Fransa ve İngiltere’yi ziyaretten sonra Belçika, Prusya ve Avusturya’ya da uğrayarak 7 Ağustos 1867 günü İstanbul’a geri dönmüştü.

Abdülaziz’in Bakanları tarafından gerçekleştirilen bir darbe sonucu, tahttan indirilmesiyle, Padişah olan V. Murat, çok eğitimli ve donanımlı bir Şehzade olmasına rağmen, tahta çıktıktan doksan üç (93) gün sonra “delirmesi”; Sultan I. Mustafa tahttan indirildikten sonra, 20 Ocak 1639 günü, “sinir hastalığından” vefat etmesi; III. Osman (1754 – 1757), Tahta çıktığı elli altı (56) yaşına kadar, “Sarayda hapis hayatı yaşadığı için ‘sinirli bir yapıya sahip’ ” olması;vb.

Şehzade İbrahim, V. Murat, I. Mustafa ve III. Osman’ın nasıl bir ruh haleti ve bunalım içinde olduğu düşünülürse, bu ruhsal bunalımlı ortamda, odadan çıkmamaktaki direnişini ve delirmesini, sinir hastalığından veya vücudunda çıbanlar oluşarak ölmesini de o derece normal karşılamak gerekir… Böyle bir psikolojik ortam, ruhsal bunalım içerisinde bulunan Şehzadelerin, tahta çıktıktan sonra, iyi bir idareci meziyetlerini taşımasını beklemek, ne kadar mantıklı olur bir düşününüz!..

YENİLİKÇİ GENÇ OSMAN

 

Bu kısıtlanmış hayatlar, ancak Abdülmecid Dönemi’nde biraz gevşedi ve Şehzadelerin saray dışındaki törenlere katılmalarına izin verilmiştir.

Şehzadelerin Veliaht Olarak Atanma Sistemi, 1617 yılında: “En uygun olanın tahta geçmesi” yerine, bu defa da: “Yaşça en büyük olanın tahta geçtiği sistem (Ekberiyet)” ile değiştirilerek uygulanmağa başlandı…

17. yüzyıldan bu yana, aniden ölen Sultanın yerine, nadiren de olsa kendi oğlunun tahta oturduğu; fakat genellikle, amca veya kardeşinin geçtiğini incelemelerimizle görmekteyiz… “Ekberiyet Sistemi” 19. yüzyılda alınan başarısız sonuçlarına rağmen, Osmanlı Saltanatının sonuna kadar sürdürülmüştür.

“Kardeş Katli”nin devletin bütünlüğünü korumak için düzenlenmiş bir uygulama olması, onun doğru olduğunu göstermiyor; fakat sonuç olarak Osmanlı Devleti, diğer Türk devletleri gibi taht kavgası sebebiyle, bir bölünme yaşamamışsa da kargaşa her vakit olmuştur!.. Buna rağmen altı yüz otuz dört yıl (634) ayakta kalmayı başarıyor…

II. Mehmet’in on iki (12) yaşında tahta çıkarılışı ve çıkartıldıktan kısa bir süre sonra babasını, tahtı alması için tekrar çağırması ve sonra on dokuz (19) yaşında tekraren tahta çıkışı…

Yavuz, daha Şehzade iken, Yeniçerileri arkasına alarak, babası Sultan II. Beyazıd’ı öldürüp, tahta çıkması…

II. Osman’ı Yedikule Zindanları’nda boğdurulup, yerine, kardeşinin tahta çıkartılması…

III. Selim’in alelacele kılıçlarla doğranarak, IV. Mustafa’nın onun yerine payitahta çıkartılışı…

Boğulmaktan son anda kurtarılan II. Mahmut’un Alemdar Mustafa Paşa tarafından tahta oturtulması …vb. gibi birçok yanlış örnekler ve Osmanlı Tarihinde görülen olağan vakalardır. Bütün bunlar Padişah I. Ahmet’in getirdiği: Ailenin, aklı başındaki, en büyük üyesi, Padişah olur!” kuralını da geçersiz hale getirilmiştir!..

Tek Adam Yönetiminden (Padişahlık, Monarşi), Meşrutiyet Sistemine geçilmiş; fakat bunda da başarı sağlanamamıştır. III. Selim, II. Mahmut, I. Abdülhamit, Abdülmecit, Abdülaziz ve en son da II. Abdülhamit din ve devlet işlerinin (Şeyhülislâm’ın sık sık müdahaleleri sonucu) birlikte yürümediğini görmüşlerdir… Şeyhülislâm ve birlikte hareket ettikleri Nakşi Tarikatı Mensubu Yeniçeri Ocağı Ağaları, o devirdeki halk ve bürokratlar üzerindeki ağırlığı sebebiyle, süratle yükselmişlerdir. Padişahlar, “Dinî Siyasetin” gücünü, kıramadıkları için gerçek bir demokrasiye, hiçbir vakit geçememiştir!..

 (Şeyh Edebâli ile bacanak ve bu münasebetle de Osman Gazi’ye akraba olan, Çandarlı Kara Halil Paşa, Anadolu Ahî Teşkilâtına bağlı olması ve Şeyh Edebâli’nin tavsiyesiyle Bilecik Kadısı oluyor. Sonrasında yine Kazasker oluyor. Yeniçeri Ocağı’nı kurduktan sonra da Beylerbeyi (Ordu Komutanı) oluyor!.. Vezirlik ile Ordu Komutanlığını üzerinde taşıyan ilk Vezir ve Paşa unvanını birlikte kullanan ilk kişidir!..)

Padişahlar, her icraatlarında Şeyhülislam’dan Fetva almak zorunda kalmış; ve Şeyhülislâm ile birlikte hareket eden, Nakşibendi Tarikatı Mensubu Yeniçerililerin nefesini her daim ensesinde hissetmişlerdir!..

“Peygamber Ocağı”. Olarak da paye verilen Nakşi Tarikatı mensubu Yeniçeri Ocağı, Padişahça yapılan bütün icraatlara karşı çıkarak, engellemiştir. Silahlı Gücün, Şeyhülislâm’ı Şeyhülislâm’ın Yeniçeri Ocağı’nı arkasına alarak Padişah’ın yaptığı bütün icraatlara: “Kafirlik, Kafir İcadı: “Moskof oluruz Nizam ı Cedîd olmayız!..”, “Kafir, zalim, gavur Padişah!..” olarak görüp her fırsatta ayaklanması ve Padişah’ı indirmek için Payitahta yürümesinin önüne geçilememiştir!..

Yeniçeriler kaynayan bir kazan gibiydi. Şeyhülislam’la bir olup softa ve geri bir anlayışla İslâm Dini ile hiçbir alakası olmayan ve asla bağdaşmayan, irticaî isyanlar ve başkaldırışlara sebep oluyorlardı… Bu durum, halkın huzurunu, devletin güvenliğini tehlikeye düşürmekte ve düzeni sarsarak, çeşitli Eyaletler ve Sancaklarda da ayaklanmalara sebep olmaktaydı…

Şeyhülislam ya isyancılar içinde yer alıyor veya Padişahtan yana görünüp iki yüzlü davranabiliyordu. Kısaca Şeyhülislamlık Makamı da entrikaların çevrildiği bir Makam olmuştu. Bu sebeple: Şeyhülislamlık Makamı ve bu entrikaların vuku bulduğu silahlı güç Yeniçeri Ocağı, ikisi birlikte kaldırılmalıydı…

Devrin en büyük inkılâpçısı Padişah III. Selim karşısında, Yeniçeriler’i yeniliklere karşı kışkırtan da Şeyhülislâm, Topal Ataullah Efendi ile Köse Musa Paşa idi!.. Yeniçeri Askerleri, her şeyde bahaneler bulup, eğitime çıkmıyor; kılık ve kıyafetleri değiştirilmiş, yepyeni ve düzenli bir ordu olan Nizam ı Cedid’e karşı çıkıp, meydanlarda gösteriler yapıyor: “Moskof oluruz Nizam ı Cedîd olmayız!..” diye bağırıyorlardı…

Edirne’den cepheye gönderilen: 13.000 Yeniçeri Askeri’nden firarlar sonucu, 1600 kişi kalmıştı!.. Kısaca: “Yeniçeri Askerleri, maaşlı ve ruhsatlı eşkıyaydı!..”

25 Mayıs 1807 ‘de asiler, Saraya yaklaştıkça, mevcutları daha da artı. Sarayı tamamen kuşattılar. Maksatları III. Selim’i tahtan indirip, yerine kendilerine daha yakın buldukları IV.  Mustafa’yı tahta geçirmekti. Bu hareket, yeni kurulmuş olan Nizami Cedîd Ordusu’na karşı yapılan açık bir tepkiydi: “Moskof oluruz Nizam ı Cedîd olmayız!..”; “Kafir, zalim, gavur Padişah!..”; “Moskof oluruz Nizam ı Cedîd olmayız!..” diye bağırıyorlardı!..

III. Selim, Sarayı kuşatan Yeniçeriler’in üzerine asker gönderip, dağıtmak istedi. Bunun için Şeyhülislâm’a danıştı!.. O da “Kardeş kanı dökülmesin!..” yolunda Fetva verince, kararından vazgeçti… 

Sultanın, bu ayaklanmaya karşılık vermeyerek, pasif kalışını gören Yeniçeriler, işi daha da azıtıp, esasen kendilerini destekleyen Şeyhülislam’dan aldıkları yeni bir Fetva ile 29 Mayıs 1807 ‘de III. Selim’i tahtan indirip, yerine: IV. Mustafa’yı Padişah ilan ettiler.

(IV Mustafa, Şehzade II. Mahmud’un üvey kardeşidir). Yeni Padişah, isyancıların her dediğini yapabilecek karakterde birisi idi. Burada Sadrazam Hafız İsmail Paşa gibi, Şeyhülislam’ın da iki yüzlü hareket ettiği, açıkça görülmektedir…

 

IV. Mustafa Padişah olunca III. Selim ve Şehzade Mahmud’u kafese kapattırdı. Kendisine yardımcı olan Kabakçı Mustafa’yı da sarayda Turnacıbaşılığına getirdi. (Yeniçeri Ocağında Padişahın Av Partilerini Düzenleyen Bir Sınıf) III. Selim ve Şehzade II. Mahmut kafeste, 29 Mayıs 1807 ’den 28 Temmuz 1808’e kadar kaldılar.

III. Selim: Geri kafalılık ve softa görüşlülükle mücadeleye başlayarak, yenilikler üzerine yenilikler yapan, orduyu, eğitimi, halkı uyandırmak, memleketi yeniden baştan inşa edip, Avrupa seviyesine ulaştırmak için kolları sıvamış bir Padişahtı.

Şeyhülislâm, Nakşi Tarikatı Mensubu Yeniçeri Ocağı Ağaları, Camideki İmamları, saf Mümin kalabalığı da yanlarına alarak, her kılınan Cuma Namazı çıkışında, Padişah III. Selim’ın yaptığı bu yeniliklere karşı, softa görüşlülük ve geri bir anlayışla ya ayaklanarak gösteri yapıyorlar veya Saray’a yürüyorlardı… Halk Cami ve Tekkelerde bileniyor; ve sokağa taşarak Devlet Erkanınca yapılan icraat ve yenilikler “Kafirlik” olarak nitelendiriyor; ve Padişah, “Gavur Padişah” olmakla suçlanıkyordu…

IV. Mustafa: (DoğumTarihi: 8 Eylül 1779, İstanbul), “29 Mayıs 1807 ‘de Kabakçı Mustafa İsyanı” sonucu tahttan indirilen amcası, III. Selim’in yerine tahta çıkarıldığında 28 yaşındaydı!.. Saltanatı, uzun sürmedi… III. Selim’in tahtan indirildiğini haber alan aydın ve yenilikçi Rusçuk Ayanı, Alemdar Mustafa Paşa, III. Selim’i, tekrardan tahta çıkarmak için ordusuyla Saraya geldiğinde, eski Padişah III. Selim’in, cesediyle karşılaşıyor. Derhal II. Mahmut’u bulduruyor ve tahta onu çıkartıyor…

II. Mahmut (Doğ.Tar.1785), 28 Temmuz 1808’de yirmi üç (23) yaşında tahta geçiyor. (Tahtta otuz bir (31) yıl kaldı.) Bu sırada Osmanlı Devleti büyük problemler yaşamaktadır!.. Doğu’da: Kars, Ardahan, Sarıkamış, Batum… Batı’da: Yeşilköy’e kadar vatanı işgal eden Ruslar ile savaş halinde olduğumuz nedametli bir dönemdir. Buna rağmen, içinde çıkılamayan problemlere çözüm sağlamak, vatanı bir an önce sükûnete kavuşturmak ve Avrupa Devletleri seviyesine çıkarmak için III. Selim’in icraatıyla ortaya koyduğu:

Yeniçeri Ocağı’nı yavaş yavaş ve kademeli olarak kaldırmak, Nizam-ı Cedîd Ordusu’nu kurmak, İrad-ı Cedîd Hazinesini oluşturmak, Orduyu Eğitmek için Levent ve Selimiye Kışlaları kurmak, Avrupa Şehirlerinde Elçilikler Açtırmak, Okullara Yabancı Dil Eğitimi Getirtmek, Avrupa’da Yayınlanmış Eserleri Türkçeye Çevirttirmek, Paranın Değerini Koruma Kanunu Çıkarmak, Yerli Malı Kullanımı İçin Genelge Hazırlamak, Divana Katılan Vezirlerin Görev ve Sayılarını Belirlemek, Mühendis Okulları Açmak, Askerî Alanda Avrupa’dan Uzman Hocalar Getirtmek, Denizciliğe önem vererek, Gemi Dershânelerinin Gelişmesini Hızlandırmak, …vb. gibi köklü Islahatlara devam kararı alıyordu!..

II. Mahmut da, III. Selim’in Yolundan Giderek Birçok Yeniliğe İmza Attı:

Kızların okullara alınması, Kız ve erkeklerin aynı sırada birlikte oturmaları. Ülkelerde daimi elçiliklerin kurulması, 1830 yılında, ilk defa, Avrupa'ya eğitim için öğrenciler gönderildi. İlköğretim Zorunlu hale getirildi. Müslüman tercümanlar yetiştirme amacı ile Tercüme Odaları kuruldu. Askeri Okullarda Fransızca Dersi zorunlu hale getirildi. Yurt içine Geziler düzenlendi. Osmanlı Devleti'nin ilk Resmî Gazetesi olan “Takvimi Vakâyi” 1831'de yayınlandı. Batılı eğitim veren Rüştiyeler ve Mektebi Ulûm ı Edebiye gibi Orta Öğretim Kurumları açıldı. İlk Posta ve Polis Teşkilatı kuruldu. Kılık ve Kıyafette reformu yapılarak, Memurlara: Pantolon ve Fes Uygulaması getirildi.

III.Selim'in Kardeşi Hatice Sultan'ın Sarayı

Sonra gelen II. Abdülhamit de ülkede Çarşaf Giymeyi yasakladı!..

Rakı Fabrikasını dahi törenle açtı!..

Müsadere Usulü, yani devletin vatandaşların mallarına el koyma uygulaması, tamamen kaldırıldı.

Sağlık Örgütü ve İlk Karantina Sistemi oluşturuldu.

Devlet dairelerine, Padişah Portresi Asılması Uygulaması başlatıldı.

Müslüman Tüccara Vergi İndirimi sağlandı…

II. Mahmut tarafından Yerli Malı Kullanımı teşvik edildi.

İthal malların tüketimi sınırlandırılmaya çalışılarak ihracata önem verildi.

Yol yapımları hızlandırıldı.

Ordunun ihtiyacına yönelik olarak Feshane, Çuha Fabrikası ve Bezhâne gibi pek çok, yeni tesis kuruldu.

Devletin gelirlerini arttırmak amacı ile Evkaf Vekâleti (Vakıflar Müdürlüğü) kuruldu.

Divan kaldırıldı, yerine Nazırlıklar/Bakanlıklar kuruldu.

Senedi İttifak imzalandı.

Memurlar:  "İç İşleri/Dahiliye" ve "Dış İşleri/Hariciye" olmak üzere iki (2) gruba ayrıldı.

Askerî ve İdarî İşleri düzenlemek adına Danışma Meclisleri kuruldu.

Sekban ı Cedîd, Nizam ı Cedîd, Eşkinci Ocağı, Vakâyi Hayriye (Yeniçeri Ocağının Kaldırılması: 40.Bin Yeniçeri Askeri İmha Edildi!..)

Darüşşura-yı Askeriye, Osmanlı Ordusu’nun temel ihtiyaçlarını karşılamak amacıyla açılan 1848 yılında Mekteb-i Fünun-ı Harbiye (Erkan-ı Harbiye Mektebi) Sekban-ı Cedîd Ocağı’nın kapanması ve Yeniçeri Ocağı’nın kaldırılması…

Asakiri Mansureyi Muhammediye (Peygamberin Ordusu: 1826), Mızıkayı Hümayun, Meclisi Ahkâmı Adliye kuruldu.

Muhtarlıkların Açılması, …vb. gibi birçok yeniliklere imza attı… 

Şeyhülislâm ve Yeniçeriler, arkasına taktıkları yobaz kalabalığı din adına (Siyasî İslâmcılık) kandırarak, halkın refahı için yapılan yenilikleri önlemeğe çalıştılar… Halka, yapılan bu yeniliklerin, geri bir anlayışla Gavur İcadı (Kafirlilk) olduğunu, bunu yapanların dinden çıktıklarını, “Kafir” olduklarına inandırdılar… Özellikle Nakşi Tarikatı’nın Ocağı durumunda olan Yeniçeri Askerî Ocağı, Şeyhülislâm’dan Fetva alıp, sokaktaki halkla birleşerek: “Moskof oluruz Nizam ı Cedîd olmayız!..”, “Fes giyeceğimize, ölürüz daha iyi”,  “Kafir, zalim, gavur Padişah!..” diye bağırıyorlar; askerîyede ve ülke içinde yapılacak her türdeki yenilik hamlesini engelleyerek; ayaklanıp, Sarayın kapısına dayanıyorlardı!.. 

II. Mahmut; Yeniçeriler’in tekrar tepkisini çekmemek için Yeniçeri Ocağı’na bağlı olarak kurulan Nizam ı Cedîd kapatılarak, yerine, “Eşkinci Ocağı” adıyla yeni bir Ordu kuruldu; ancak bu “Ocak” da diğerleri gibi Yeniçerilerin hışmına uğrayarak, kapatılmak zorunda kalınmıştı!..

Yeniçeriler, Şeyhülislam ile birlikte istediği adamını, istediği makamlara getirmek için Padişaha baskı yapıyor, Padişah bu istekleri yapmamakta her ne kadar dirense de sonunda, Şeyhülislam’ın ve Nakşi Tarikatı Liderleri ve aynı zamanda Yeniçeri Ocağı Ağaları olan bu baskın grupların, isteklerini kabul ediyordu!..

Alemdar Mustafa Paşa'nın isteği ile kaldırılan “Nizamı Cedîd Ordusu”nun yerine Avrupa tarzında eğitim yaptırılan “Sekbanı Cedîd Ocağı” kurulmuştu!.. Bu ocak da Yeniçeriler’in tepkisini çekmiş olup Kandıralı İsyanı” sonucu kapatılmak zorunda kalınmıştı!.. Yenilikçi Sadrazam, Alemdar Mustafa Paşa, fitnebaşı Şeyhülislâm Topal Ataullah Efendi ile Köse Musa Paşa’yı yakalıyor ve idam etmek için Padişahtan izin istiyor; fakat II. Mahmut buna: “Fazla sert muamele düşüncesiyle” müsaade etmiyor…

Alemdar Mustafa Paşa Yobaz takımı Yeniçeriler’in çıkardığı Kandıralı İsyanı sırasında, Padişahtan yardım gelmediğini görünce, üzerine gelen ve çok kalabalık olan Yeniçeriler’den kurtulamayacağını anlayınca, bodrum katında bulunan cephaneye doğru kaçarak, arkasından gelenlerle birlikte cephaneyi patlatıp, altı bin (6.000) Yeniçeri’yi de beraberinde öldürerek intihar etmişti!..

Osmanlı tarihinin önemli dönemeçlerinden biri, Yeniçeri Askeri Ocağının kaldırılması, ikincisi ise: 1876’da Birinci Meşrutiyet’in ilanıydı. Böylece Türk tarihinin ilk Anayasası olan Kanun-ı Esasi ilan edildi. Seçimle oluşan Meclis-i Mebusan çalışmalarına başladı; ancak hiçbir Padişah, 1789 yılında Fransa’da hayat bulmuş olan “Cumhuriyet Yönetimi” fikrini, saltanatları döneminde fiiliyata koymayı başaramamışlardır…

III.Selim ve Yeniliklei

II. Mahmut, yenilikçi ve tamamen Batı yanlısı bir Padişah olması sebebiyle, Meşrutiyet Yönetiminin peşindedir; fakat Genç Osmanlılar (Jön Türkler: Namık Kemal, Ziya Paşa, Mithat Paşa…) halkın yönetimde söz sahibi olduğu, bir Meclis i Mebusan olması için “Anayasa”Abdülaziz’e sunmuşlardır. Padişah, hem Şeyhülislam’ın hem de halkın taassuplu yaklaşımı ve  tepkisi sebebiyle, bu fikre olumlu bakmamıştır… Bunun üzerine 30 Mayıs 1876’da Abdülaziz tahtan indirilip yerine, Şehzade V. Murat getirildikten 93 gün sonra, psikolojik bunalımları baş gösterince, Mithat Paşa’ya: “Sadrazamlık verme ve Meşrutiyeti ilan etme” sözü veren II. Abdülhamit, tahta çıkarılıyor!..

Kanûn-i Esasi’yi hazırlatıp, 23 Aralık 1876’da I. Meşrutiyet’i ilan edip Meşruti Sistem’e geçiliyor. Meclis’i Mebusan açılıyor. Millet Vekillerinin seçimi yapılıyor. Kanûn i Esasi halka özgürlük sunarken: “Egemenlik kayıtsız şartsız Osmanlı ailesinindir” ifadesi ekleniyor. 14 Şubat 1878’de Osmanlı-Rus Savaşı’nı bahane eden II. Abdülhamit, Meslis’i Mebusan’ı süresiz kapatıyor. Büyük beklentilerle açılan bu Meclis: Bir (1) yıl 1ki (2) ay kadar sürebilmiştir!..

Kanun-i Esasiy’e göre Padişah: Meclisi kapatma, kişileri sürgün etme ve çıkacak yasaları meclise gitmeden önce, denetleme yetkisine sahipti.  Padişahın egemenlik haklarına bir kısıtlama getirmiyordu. Yürütme yetkisini tümüyle elinde tutan PadişahSadrazam (Başbakan) ve Vekilleri (Bakanları) istediği gibi atayıp, görevden alabiliyordu. Meclisin, Vekiller üzerinde denetim yetkisi yoktu!.. Padişah, savaş ve barış yapmak istediğinde, meclisi kapatma ve yeniden seçimlere götürme, yetkisine de sahipti. Ayrıca Padişahın, "Kamu yararı için" polis soruşturması sonucunda, kişiyi sürgün etme yetkisi vardı. Bu durumda halk iradesinin gerçekleşmesi engellenmiş olup, bu durum, hukuk devletine aykırı bir durumdu. Padişahın mutlak egemenliği tanınmış, Meclis üstünlüğüne yer verilmemişti...

 III. Selim ve II. Mahmut’un Meşrutiyet ve giderek Cumhuriyet fikri hedefleri arasında olmasına rağmen, Meşrutiyet fikrini birkaç kez denemiş ise de Şeyhülislamın yönetimdeki ağırlığı ve baskınlığı sebebiyle, kellesi ve makamından korkmuş; görevden alınacağı endişesiyle bu fikrinden vazgeçmiştir.  On beş yıl (15) saltanatta kalan Abdülaziz’e ise bu fikir: “Genç Osmanlılar” tarafından, bir plan dahilinde sunulmuş olmasına rağmen, “Meşrutiyet’in ilan edilmesi fikri” kabul görmemiştir!..

III. Selim gibi, 1826’da II. Mahmut da yaptığı yenilikler sebebiyle, “Kafir”likle suçlandı. Adı: “Gavur Padişah”a çıktı. Halk sokaklara çıktı. Saraya yürüdü: “Moskof oluruz Nizam ı Cedîd olmayız!..”, Askerin ve halkın kılık kıyafetinin değiştirilmesine: “Fes giyeceğimize ölürüz daha iyi”, “Kafir, zalim, gavur Padişah!..” suçlamalarıyla itham edilerek, avazı çıktığı kadar bağırdılar…

II. Mahmut, Nakşibendi Tarikatı Mensubu Yeniçeri Ağaları (Yeniçeri Ocağı) ile iş birliği yaparak her yeniliğe karşı çıkan “Şeyhülislamlık Makamı”nı kaldırmak istemiş. Din ve Devlet işlerini birbirinden ayırmanın gerekliliğini görmüştür; ancak halkın çok cahil olması, Şeyhülislam ve Yeniçeri Ağalarının atadıkları bürokratların toplum üzerindeki ezici etkileri ve göstereceği tepkilerinden çekindiği için bu teşebbüsü gerçekleştirmekten korkmuştur. Bu icraatını sonraki zamana bırakmıştır; fakat bunu gerçekleştirmeye ömrü yetmemiştir!..

II. Abdülhamit’in tahta geçmesinden kısa süre önce Almanya ve İtalya ayrı ayrı birliklerini sağlamış, Almanya Fransa’yı mağlup ederek Avrupa siyasetinde üstün hale gelmişti. İngiltere ise dikkatlerini daha ziyade sömürgelerinde yoğunlaştırmıştı. Bu arada Almanya ve İtalya’nın katılımıyla sömürge savaşı şiddetlenmiştir. Bu dönem, hedefteki ülkelerden biri de çok değerli toprakları kontrol altında tutan Osmanlı İmparatorluk Coğrafyasıydı. Ortaya çıkan her meselede Osmanlı biraz daha yalnızlaştırılarak topraklarının paylaşılması amaçlanmaktaydı…

Özellikle 1878 Berlin Anlaşması’ndan sonraki gelişmeler gösterdi ki; Avrupa Devletleri’nin arasındaki bütün bloklaşma ve uzaklaşmalarda asıl unsur, Doğu Sorunu (Şark Meselesi) idi. Yani “Osmanlı İmparatorluk Topraklarının Paylaşımı Problemi”!..  Bu “paylaşma” Avrupa Devletleri ve İttifakları’nın gizli ve açık diploması görüşmelerinin en önemli konularından biri haline geldi…

Sultan II. Abdülhamit, bir taraftan Tanzimat’tan beri sürdürülen reformları yenileyerek sahip çıkarken, diğer taraftan da Osmanlıyı paylaşmak isteyen güçlerle baş etmeye çalışıyordu.

Bu çok yönlü politikalara ve mücadeleye rağmen, Osmanlı Devleti: İttihat ve Terakki, Genç Osmanlılar, Jön Türkler adıyla bilinen çoğu Avrupa’da yetişmiş inkılâpçı, aydın kesimi yetiştirmeyi başardı; ancak ayakta kalamadı!.. Osmanlı İmparatorluğu ayakta kalmadı ise de III. Selim ile başlayıp II. Abdülhamit’e kadar geçen zamanda içinde, çok iyi derecede yetişmiş genç kuşaklar sayesinde, düşman tarafından tamamı işgal edilen İmparatorluk coğrafyasının harabeleri içerisinde Kuvayı Milliyeciler’in başlatığı Millî Mücadele ile Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin temellerini atmayı başaracaklardır…

“Cumhuriyet” fikrini, İmparatorluğun son dönem Sadrazamlarından (Başbakan) Batı yanlısı icraatlarıyla ünlü, yenilikçi Mithat Paşa’da yürürlüğe koymak için girişimde bulunmuştur; fakat Mithat Paşa’nın bu fikri aşikâr olup Şeyhülislâm tarafından duyulunca, çeşitli çeşitli iftiralar atılıp, dedikodular uydurularak, Padişaha şikâyet ile Mithat Paşa, Padişah II. Abdülhamit tarafından İstanbul dışına sürgününe yollanmıştır… 

Özellikle son dönem Padişahları, Halifeliği ayırmak, Şeyhülislam’ın devlet işlerinden ayrı tutulması (Devlet İşlerine Karışmaması Gerekirliği) gerçeğini gördüler; fakat Şeyhülislâm’ın  bürokrasi ve halk içindeki baskın gücü sebebiyle, bu makamı kaldırmaya cesaret edemediler.

Atatürk ve Arkadaşları vatanı düşman istilâsından kurtardıktan sonra, büyük bir cesaret ve atılganlıkla, işgal edilmiş Osmanlı İmparatorluk kalıntısından Türkiye Cumhuriyeti Devletini çıkarmayı başarabildiler.

Saltanatı kaldırarak, Türkiye Cumhuriyeti Devletini kurdular.

Softa görüşlülükle Avrupa yeniliklerinin tamamına karşı olarak bunları İslâm dininin inanç, görüş ve düşünüşlerine aykırı bulan o, eskinin cahilane kafaları, yeniliğe ve Batıdan gelen her şeye yine karşı çıktılar ve öğünden bugüne mücadeleye giriştiler…

  “Gavur İcadı”, “Gavur Padişah”, “Bu Kafirliktir” gözü ile bakan Şeyhülislâm Taraftarları ve Nakşi Tarikatının Ocağı olan Yeniçeriler sürekli ayaklandılar… O günden bugüne Türkiye Cumhuriyeti’ne ve onu kuran Vatan Kahramanlarına kin tutup savaş açtılar… Bu Saltanat taraftarları, Şeyhülislâmlığı yeniden getirip, Şeyhülislâmlığın Fetva Geleneğinin uygulanabilmesi için harekete geçtiler…

Müslümanlar’ın Kitabı Kuran’da:

Körükörüne biat değil, düşün, akıl et, akledenler için, akıl sahipler için ayetleri çokça yer alır:

“Siz hiç düşünmeyecek misiniz? Siz hiç akıl etmeyecek misiniz? Biz size bunu düşünüp tutasınız diye indirdik!.. Allah düşünüp tutasınız diye öğüt veriyor!.. (Akledesiniz diye Allah size âyetlerini böyle açıklamaktadır.) [Bekara 242]; (Hâlâ Kur’anı düşünüp anlamaya çalışmıyorlar mı?  [Nisa 82]; Siz, hiç akıl etmiyor musunuz?” dedi.) [Enbiya 66-7]; Hicr / Ayet 75: Gerçekten bunda, düşünen keskin anlayışlılar için ibretler vardır;  Rad / Ayet 3: …Düşünecek olan bir kavim için bunda muhakkak ki, ibretler vardır; 11. Hud / Ayet 30: …Siz hiç düşünmez misiniz?; 10. Yunus / Ayet 3: …Hâlâ düşünüp ibret almayacak mısınız?; 8. Enfal / Ayet 22: Çünkü yeryüzünde dolaşan canlıların Allah katında en kötüsü anlamayan ve düşünmeyen sağırlarla, dilsizlerdir.; 3. Ali imran / Ayet 103: …Allah’ın üzerinizdeki nimetini düşünün…; 3. Ali imran / Ayet 7: …Üstün akıllılardan başkası da derin düşünmez. 3. Ali imran / Ayet 118: …Düşünürseniz diye, biz size ayetleri açıkladık. 2. Bakara / Ayet 219: …İşte böylece Allah, size ayetlerini açıklıyor. Umulur ki siz düşünürsünüz!..” bu ve bunlara benzer birçok ayetler vardır!

İmam Gazali, sadece Hanefi Meshebi’ni kurmuyor, İmam Şafi'nin de Şafi Meshebi (Şia) üzerinde müthiş bir etki sağlıyor. Gazali, dinde (içtihat) yorumlama, yeni kural koyma, yeni hedefler gösterme kapısını kapatarak, dinin: Akla, Mantığa, Bilime ve Vicdana Göre Yorumlanmasının ve Çağa Uydurulmasının Önünü Kesiyor... Onu donduruyor; ve böylece İslâm Dinini, insanlığın tarihsel yürüyüşünün önünde, ilerlemesini durduran demir bir perdeye, çelik bir bende dönüştürüyor!.. 

İmam Gazali (1058- 19 Aralık1111): 53 Yaşında ölüyor: İbni Sina'yı (980-1037: 57 Yaş.), Farabi'yi (872-951:79 Yaş.), Birûnî (973-1048: 77 Yaş.), …vb. gibi çoğu bilim adamlarını dinden çıkmak ve Kafirlikle suçluyor. İmam Gazali'nin öğretisi, bugün Batı'dan geri ve Batı’nın kölesi olan İslâm Dünyası’nı yaratan en geri ve en yobaz bin (1.000) yıldır!.. Halife, Şeyhülislâm, Tarikat, Cemaat; Şeyh, Şıh, Seyyid, Pîr, Velî, Ermiş …vb. ilişkiler içerisinde, terkedilemeyen bu anlayış; akıl, mantık, vicdandan ve bilimden yoksun; fakat yöneticilerin ve Padişahın işini her devirde çokça kolaylaştırdığı için vazgeçilememiştir!..

Atatürk Dönemi, bu devrin kapandığı yıllardır. Atatürk Sonrası, Tarikât ve Cemaatler’e kapı aralayan “Siyasî İslâm’ın” yeniden hortladığı, karanlık ve geriye dönüş yıllarıdır!..

İmam Gazali'ye en büyük itiraz yine İslâm Dünyası’ndan Hanefi-Sünni öğretisinin içinden gelmiştir. Doğu'nun en büyük âlimlerinden, felsefeci ve yorumcu İbni Rüşt (1126-1198)Gazali'yi İspanya, Endülüs'ten eleştiriyor ve onun söylediklerine karşı çıkıyor!.. Onun görüşlerini mahkûm ediyor. Aynı zamanda Kordoba Kadısı olan ve İspanya, Endülüs Sultanı Yusuf'a danışmanlık yapan İbni Rüşt:

"Bilimin ve Felsefenin Kâfirlik olamayacağını, insan aklının özgür bırakılması gerektiğini, Dinî Kuralların, “Akıl ve Mantıkla” çelişmesi halinde, “Akla Göre” yorumlanmasının doğru olacağı..." görüşünü savunuyor; çünkü diyor İbni Rüşt:

"İnsan aklı da Allah vergisi bir yetenektir!" ve bu nedenle akla uygun olan, nakle de uygun olup (kutsal söz, vahiy) Kuran'a da aykırı olamaz!..

İbni Rüşt, Kurtuba'da (İspanya'nın bugünkü Kordoba kenti) Gazali'yi eleştiren ünlü reddiyesi: “Tehatüfül Tehafül” (Tutarsızlığın Tutarsızlığı) adlı kitabını, bu maksatla yazıyor...

 

“Sormayı, sorgulamayı” günah sayan; dini, bir biat unsuru, körü körüne itaatı kabul eden bu anlayışla hayat sürenler arasındaki amansız savaş, o dönemde olduğu gibi bugün de hâlen Hak ve Batılın Mücadelesi olarak, bin(1.000) küsür yıldır devam etmektedir…

Mustafa Kemal Paşa Tarablusgarp Cephesinde
Mustafa Kemal Atatürk:

Efendiler, biz Tekke ve Zaviyeleri din düşmanı olduğumuz için değil; bilakis bu tip yapılar, din ve devlet düşmanı olduğu, Selçuklu ve Osmanlıyı bu yüzden batırdığı için yasakladık!.. Çok değil, yüz yıla kalmadan, eğer bu sözlerime dikkat etmezseniz, göreceksiniz ki; bazı kişiler, bazı Cemaatler’ ile bir araya gelerek bizlerin, din düşmanı olduğunu öne sürecek, sizlerin oyunu alarak başa geçecek; ama sıra devleti bölüşmeye geldiğinde, birbirine düşeceklerdir!..” diyordu!..

Atatürk ne kadar haklı çıktı:

Hangi iktidar din sömürüsüne dayanmışsa mutlaka yıkılmıştır!

Cumhuriyet Halk Partisi (İsmet İnönü), din dersleri okullarda konulmasından sonra 1950 de ağır bir yenilgi alarak yıkıldı!..

Demokrat Parti (Adnan Menderes), Said-i Nursi’yi önüne alarak şehir şehir, ilçe ilçe, köy köy, kürsü kürsü dolaştırdı. Nur (Işıkçılar) Cemaatlerini arkasına taktı!.. “Nur Risaleleri’nin okullarda okutulması için Cemaatler’in baskısına boyun eğdi. Nihayet yıkılıp gitti…

Süleyman Demirel: (1960) Nurcu, Süleymancı, Nakşilerle İmamhatipleri kendisine arka bahçe yapmaya başlayınca, seçimleri kaybetti, Çekilip gitti…

Turgut Özal (1983), Köşkte Cemaat Liderlerine verdiği İftar Yemeklerinden sonra, Mecliste ve bürokraside gelişen Tarikat, Cemaat, Ticaret ve Hac Seferleri Düzenlemelerine takıldı, yıkılıp gitti…

Halk, din ile sömürüyü affetmiyor. Sonunda iktidarları sırtından atıyor; fakat onlardan oy alarak iktidar olan siyasilerin “Diyet Borcu” sebebiyle Cemaat, Tarikat ve Ticaret üçlüsü, bunların yakasını, asla bırakmıyor!..

Osmanlı Yönetim Sistemlerine bakarsak, Cumhuriyet Rejimine çok şey borçluyuz!.. Cumhuriyetin nimetlerini görür, fark eder ve Cumhuriyet’e her şeyden daha fazla sahip çıkma mecburiyetinde olduğumuzu hissederiz!..

Atatürk sonrasında özellikle: Ali Adnan Menderes, Said i Nursi’yi, 1950 Seçimleri’ni kazanmak için baş tacı yaptığı ve her vilayette, kendisinden önce kürsüye çıkarıp konuşturduğu için “Tarikat, Ticaret, Siyaset” (Siyasî İslâm) üçlüsü yeniden boy göstermeydi!..

Cemaat ve Tarikatları, siyasette basamak olarak kullanan, Süleyman Demirel, Turgut Özal, Fethullah Gülen, Necmeddin Erbakan, Abdullah Gül ve Erdoğan Dönemlerinde “Siyasal İslâm”, erişebileceği en yüksek zirveye tırmandı… Bu anlayışla bugün geldiğimiz sonuç ortadadır.

Cumhuriyetin getirdiği demokrasiden, “Partili Cumhurbaşkanlığı Sistemine” geçilerek Cumhuriyetin kazanımlarının üstüne sünger çekilmek istenmesi, (Demokrasi, din ve vicdan hürriyeti, serbest teşebbüs hürriyeti, seyahat hürriyeti, adalet, kuvvetler ayrılığı) dengelerin askıya alınması demek olup, bu anlayış geriye, “Padişahlık Sistemi”e dönüşün ayak sesleridir…

Atatürk Döneminde kapatılan Tekke ve Zaviyeleri açtırmak için Tarikatlar, Cemaatler ve bunların Şeyh, Şıh, Seyyid; Derviş ve Pîrleri siyasîleri kullandılar…

Adnan Menderes döneminde Şeyhler, Şıhlar, Dervişler harekete geçerek, Siyasî İslâmcılığı tekraren hortlattılar. Onu devleti otuz üç yıl yöneten Süleyman Demirel takip etti. O da Siyasal İslâmcıları kullanıldı. Oy toplamak ve tekrar tekrar iktidara gelebilmek için Tarikat ve Cemaatler’e yardım ve destek verip ve karşılığında bunlardan oy alarak iktidara taşındılar.

İktidarı ele geçiren siyasîler, Tarikat ve Cemaatlere sıkı sıkı yapıştılar. Bunu Turgut Özal ve Fethullah Gülen (FETO) takip etti… Abdullah Gül, Recep Tayyip ERDOĞAN döneminde “Siyasî İslâmcılık” zirveye tırmandı!.. FETO, hortladı, ayaklandı!.. 15 Temmuz 2016 Kalkışması” ortaya çıktı…  Sorumlular:

“Ne istediler de vermedik!..” dedi!.. Recep Tayyip Erdoğan Kürsüden: “Aldatıldık, Kandırıldık!.. Ey milletim beni affedin!” dedi; fakat istifa edip çekip gitmedi!.. Milletten “af”fını istedi, bitti mi?

Elbette, hayır!..

FETÖ ile mücadele kapsamında 15 Temmuz 2016´dan bugüne kadar: Tahmini 15 Milyona yakın dosya, savcılığa gitmiştir. 99.066 operasyon yapılmış, 282.790 gözaltı ve 94.975 tutuklama gerçekleştirilmişti. Halen FETO’dan tutuklu olan kişi sayısı: 25.912, bu zaman zarfında işlem yapılan şahıs sayısı toplamı: 597.783 ‘dir, kaçan 22.001 kişi hakkında ise yakalama kararı bulunuyor!..

AKP Dönemi’nde “Siyasal İslâmcılık” sırtını iktidara dayadıktan sonra, şımarıklığın bataklığında, zamanın virüsü “Covit 19” gibi herkese bulaştı… Türkiye’deki ailelerin yarısı bu olaydan dolaylı dolaysız etkilendi!

Aklı, mantığı, bilimi ve hatta vicdanı yok sayan, itirazı, sorgulamayı soru sormayı günah olarak gören ve körü körüne itaatı, biatı cahil halka kalbul ettiren; sümüklü salyalı, donu sidik kokan FETO, Sümüklü Kadir, Cübbeli, …vb. leri söz ve Fetva sahibi olarak, televizyon ve gazetelerde boy gösterdiler.

Meshepleri birbirlerine kışkırtıp, halkı tahrik edip çatışmaları körükleyen bahtsız bilim adamı çıktı. Prof. Dr. Hayrettin KARAMAN: “Sunnî Meshebinde olanların Âlevilerden biri ile evlenemeyeceği…” Fetvasını verdi. Yetmedi: “Devlet memuru rüşvet alabilir!..” diyebildi.  İyi mi?.. 

Bir lider, tarihin asla unutmayacağı Millet İttifakına: “İllet, Zillet, Bozgun, Şer İttifakı”, halkça seçilmiş bir belediye başkanına: “Ülkücülerin nefesi ensende olacak!” diyerek tehdit etti!..

FETO Kalkışması, Sarıklı, Cübbeli, Kara Çarşaflı, Kara Bayrak ve Filamalı, İmam kılıklı yüzlerce insanın: İstanbul, Diyarbakır, Kars, Iğdır, Rize, Konya şehirlerinde: “Şeriat isteriz!” yürüyüşleri perde arkasından sinsice alkışlandı!.. III. Selim, II. Mahmut ve sonra gelenler döneminde yaşanılanlara softa görüş ve anlayışa geri dönüldü…  “Şeriat İsteriz!” ; “Gavur gibi olmayacağız !..” diyenlerin çığlığı III. Selim, II. Mahmut’a  “Kafir!” , “Gavur Padişah!”  diyenleri hatırlattı.. Eski karanlık günlere adeta çağrı yapıldı!..

Başörtüsü takmayan, mini etekli ve şortla gezen, metroda oturanlara “kendilerini cinsel olarak tahrik ettiği iddiasında bulunarak” saldırılarla, mobbik uygulamalar gerçekleştirildi.

Yetiştirme yurtları ve öğrenci evlerinde kalan çocuklara yapılan, cinsel taciz ve istismara: “Bir defadan bir şey çıkmaz!..” diyebilen TBMM’sinin şanlı Meclisinde Bakanlık yapanlar çıktı… Böylece istismar, sokaklara taşındı…

Kurtuluş Savaşı Kahramanlarının değersizleştirilmesi.

Vatan hainlerinin TV ve Medyada boy göstermeleri.

İşgal günlerinden kalma İngiliz, Fransız, ABD artıklarının “Mandacılık isteyen hezeyanları” ve onların torunlarının, Atatürk ve Kurtuluş Savaşı Kahramanları’na düşmanlığı.

Millet “Kurtuluş Savaşı” verirken Fetva vererek onları “Vatan Haini” ilan edenler ve onların torunları, iktidarca mükafatlandırılıp, itibarları iade edilip, hasta yataklarında ve mezarlarında ziyaret edilerek, alkışlandı…

İstiklâl Marşı’nın Bestesinin değiştirilmeye kalkışılması ve bazı okullarda okutulması…

Mecliste Millî Marş okunurken Mecliste oturma eylemi yapan hainler!..

Meclis Kürsüsü’nden Millet Vekili Yemini’ni “Kürtçe” etmeğe kalkışan densizler…

“Türk” adının dağlardan, Resmi Kurum ve Kuruluşlardan kazınmaya çalışılması ve şimdi de Diyanet eliyle, Cami tabelâlarından silinme kararı…

Kızılay Maden Suyu Şirketi’nden dahi kaldırılan “Türk ve Türklük” sembolleri

“Türk ve Türklük” ten rahatsızlanarak: “Bana Türklük ile de gelmeyiniz!” diyen, tarih bilmeyenler!..

Türkiye adını tartışmaya açan hadsizler!

 “Türk Andı”nın okunmasını yasaklayıp kaldıranlar.

Devlet Bahçeli’nin sorusuyla: “KCK’ya Kriptolu Telefon” dağıttıranlar.

YPG’nin Türk Ordusu gözetiminde sınırdan uğurlanmasına onay verenler.

Habur Sınır Kapısına, Çadır Mahkemeleri Kurarak PKK Liderlerini bayraklarla karşılayıp salıverenler…

Barzani, Şivan Pervez, …vb. ünlü şarkıcı ve Türkücülerle: “Beraber Yürüdük biz bu yollarda” türküsüne eşlik edenler…

Millî Bayramlarda, tersten asılan Atatürk posterleri.

Mllî Bayramlarda hastalanan yetkililer.

Usulen kutlanan Millî Bayramlar,

“Türkiye Bağırsaklarının temizliyor.” diyen, edep yoksunları.

2015 yılındaki "Altı yüz yıllık (600) yıllık İmparatorluğun doksan (90) yıllık reklam arası sona erdi!.." diyen, iktidar vekilleri…

“Ben bu davanın savcısıyım!” diyerek savcılara talimat verenler.

“Beraber yürüdük bu yollarda” türküsünü şakıyarak: FETOCULARI yargıya, emniyete, askeriyeye, üniversiteye taşıyan, kendi listesinden milletvekili yapan; bakan, vali, kaymakam, rektör yapanlar…

“Birkaç Şehit için Meclisi toplayamayız!” diyenler…

“Nota verelim!” diyenlere: “Müzik notası mı vereceğiz?”

Askere: “Kelle!”

“Askerse asker! Ölmek için maaş alıyorlar!” diye bağıranlar.

Musul’da İŞİD tarafından rehin Alınan Türk Konsolosluk görevlileri ve Özel Harekatçılar!..

Başına çuval geçirilen Türk askerleri!..

“Cumhuriyet gitti, artık Halifelik dönemi başladı!” diyen soysuzlar.

İnadına BOP başkanlığı diyenler.

“Allah Amerikan askerlerini korusun!”

Mecliste adı bile okunmayan Millet Vekilleri.

Atatürk’e Kafir diyen hainler!

Deniz Feneri,

YİMPAŞ,

TÜRGEV.

Rıza ZARRAF Rüşvetleri.

Milyarlık Saatler.

Kurban Paraları.

Ayakkabı Kutuları,

Para Sayma Kasaları.

Kürtler’den oy almak için TRT’ye çıkarılan PKKlı Öcalan,

Olso.

Helsinki.

Dolmabahçe Sarayı.

İmralı Görüşme ve Ziyaretleri.

Çözüm Süreci.

Akil İnsanlar Heyeti

Şehir ve İlçe Meydanlarına Anıt, Heykelleri dikilen PKKlılar…

57 Kez gönderinden indirilen Türk’ün Al Yıldızlı Bayrağı,

Türk Silahlı Kuvvetlerindeki:

25.728 Subayın                                    %  58 ‘i

64.555 Asstsubayın                              %  27’si,

112. 540 Uzman Er ve Erbaşın            % 62’si, 15 Temmuz 2016 sonrası, iktidara yakın seçme komisyonlarınca (SADAT, ASDER, REDER…vb. lerinden) temin edilmesi…

Buna karşılık, en üzücü ve düşündürücü olan ise Türk Silahlı Kuvvetlerinin savaş tecrübesi olan (1.817) Albayın emekliye sevk edilmiş olması…

Sonra: Ayasofya'da Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan'ın katıldığı programda, Türkiye Cumhuriyeti'nin kurucu lideri Mustafa Kemal Atatürk'e: "Zalim ve Kafir" diyen İmam Mustafa Demirkan, Yükseköğretim Kurulu (YÖK) Başkanı Yekta Saraç'ın kayınpederi çıktı!..  İyi mi?..

Tam 17 Aralık 1927'de Mustafa Kemal Atatürk TBMM’de Mecliste şunu diyordu: 

 

 ''Efendiler ve ey millet! İyi biliniz ki, Türkiye Cumhuriyeti: Şeyhler, Dervişler, Müritler, Meczuplar memleketi olamaz!.. En doğru, en gerçek yol, medeniyet yoludur! Medeniyetin gerektirdiğini yapmak, insan olmak için yeterlidir!'' (1925 Kastamonu)

Önce Atatürk’ün heykellerini kırarak başladılar. Stadyumların, Semtlerin, Mahallelerin, hatta Okulların adından Atatürk’ü sildiler. Millî bayramlarda Posterlerini baş aşağı astılar!..

Siyasal İslâmcıların yönettiği Ekonomiyi, Yönetime gelecek Bürokratları, hatta Bakan Atamalarında Tarikat, Cemaat; Şeyh, Şıh, Seyyitler’in sözlerinin geçtiği, yukarıya emrettiği, bunlardan referans kağıtları gittiği… Her Yükselme ve atamada Tarikatların Üyeliklerinin arandığı… AKP Kadroları ve Gençlik Teşkilatlarının, iktidardan gitmemek, yukarıdakilerin de iktidarı günü geldiğinde teslim etmemek için kıvırdığı, dümen suyunda tekne yüzdürmeye devam ederken:

Dünden Bugüne, Türk Devlet Yönetimindeki Aksaklıklar ile tarih tekerrür ediyor!..

KAYNAKLAR:

https://odatv4.com/guncel/iste-cozum-surecinin-kronolojisi-1108151200-79963

https://www.google.com/search?q=R%C4%B1za+ZARRAF+R%C3%BC%C5%9Fvetleri.+Milyarl%C4%B1k+Saatler.&oq=R%C4%B1za+ZARRAF+R%C3%BC%C5%9Fvetleri.+Milyarl%C4%B1k+Saatler.&aqs=chrome..69i57.20336j0j4&sourceid=chrome&ie=UTF-8

https://www.mevzuatdergisi.com/2005/04a/05.htm

https://www.google.com/search?q=%C4%B0mral%C4%B1%2C+Olso%2CKandil%2Cve+Helsinkide+PKK+temsilcileri+ile+yap%C4%B1lan+g%C3%B6r%C3%BC%C5%9Fmeler%3F&sxsrf=AOaemvLeyMQCaZueUX727-MrOZmt6gxHaw%3A1638356274171&ei=MlWnYYTbCbGLxc8Pm8Ki0AQ&ved=0ahUKEwiEvPLduML0AhWxRfEDHRuhCEoQ4dUDCA4&uact=5&oq=%C4%B0mral%C4%B1%2C+Olso%2CKandil%2Cve+Helsinkide+PKK+temsilcileri+ile+yap%C4%B1lan+g%C3%B6r%C3%BC%C5%9Fmeler%3F&gs_lcp=Cgdnd3Mtd2l6EAM6BAgjECc6BAguEEM6CwgAEIAEELEDEIMBOggIABCxAxCDAToOCC4QgAQQsQMQxwEQowI6CAgAEIAEELEDOgUIABCABDoLCC4QgAQQsQMQgwE6CAguEIAEELEDOgsILhCABBDHARCvAToFCC4QgAQ6BAgAEAM6BggAEBYQHjoICAAQFhAKEB46BQghEKABOgcIIRAKEKABOgQIIRAVOgQIIRAKSgQIQRgAUABYoPoBYOf-AWgAcAJ4AIABpwKIAb1qkgEGMC42NS45mAEAoAEBwAEB&sclient=gws-wiz

https://www.hurriyet.com.tr/gundem/90-yillik-reklam-arasi-bitti-27979061

https://www.sozcu.com.tr/2016/yazarlar/yilmaz-ozdil/darbenin-elebasi-1317949/

https://haberalpturk.com/iste-en-son-aciklanan-feto-bilancosu/

https://gzpolat2.blogspot.com/2014/01/kara-carsafin-kokeni.html

https://www.milliyet.com.tr/molatik/galeri/en-uzun-sure-tahtta-kalan-padisahlar-87138/10

https://www.google.com/search?q=Rehin+Al%C4%B1nan+Irak+il%C3%A7ili%C4%9Fimiz&oq=Rehin+Al%C4%B1nan+Irak+il%C3%A7ili%C4%9Fimiz&aqs=chrome..69i57j33i10i160l2.9974j0j15&sourceid=chrome&ie=UTF-8

https://tr.wikipedia.org/wiki/Osmanl%C4%B1_padi%C5%9Fahlar%C4%B1_listesihttps://www.cumhuriyet.com.tr › baris-pehlivan

https://www.takvim.com.tr/galeri/yasam/osmanlida_taht_kavgalari/3

https://t24.com.tr/haber/ataturk-e-atfen-zalim-ve-kafir-diyen-imam-yok-baskani-sarac-in-kayinpederi-cikti,955664


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Translate